Απο τους ανθρωπους ο καθε ενας απο την γεννηση του , φερει δυο σπερματα πολυ καλα ριζωμενα. Ενα του καλου, που κλεει και ζηταει τροφη για να μεγαλωσει, και ενα του κακου, που κανει τα ιδια.
Η τροφη του ενως ειναι οι καλες και ωραιες πραξεις και εικονες. Του κακου, οι κακες και ασχημες.
Ο ανθρωπος ευχαριστειται το ιδιο οταν τρεφει το ενα η το αλο, γιατι εκεινα ησυχαζουν. Οταν τρεφεται το καλο σπερμα περισoτερο απο το κακο, μεγαλωνει , σε βαρος του κακου. Οταν ομως τρεφεται το κακο, μεγαλωνει σε βαρος του καλου και καταστρεφει και τον ιδιον που το ετρεφε, γιατι τετοιο ειναι αυτο. Ενεχει τον φοβο,την θλιψη, τον πολεμο, την καταστροφη,.Κανενας ποτε ανθρωπος δεν μπορεσε να εκριζωσει το ενα απο τα δυο. Ετσι και ενα μουσειο συγχρονης τεχνης, περιεχει και τα μεν και τα δε. Απο το τι εχουν μεσα τους οι υπευθυνοι του μουσειακου χωρου εξαρταται τι ειναι υπερτερο. Τι εικονες και συναισθηματα παρεχει.
Γιαννης Βακιρτζης
 |
| για ενα μουσειο συγχρονης τεχνης |
ζωγραφος
